De afspraak was om tussen 8 uur en 8.30 uur te verzamelen bij onze hang-out Kromme Knilles. Rolf had gezorgd voor koffie en broodjes voor onderweg. Rond 8.30 uur ’s ochtends reden wij vanuit Akkrum op naar het “Aller Weser Chapter” in Bremen. Ja ja beste lezers, wij hadden de eer om de Pan America over de grens te brengen. Dit was met name voor mijzelf een speciaal moment omdat ik de Pan mocht berijden. Er hingen donkere wolken boven het noorden van Nederland. Gelukkig niet spreekwoordelijk, de rit ging erg voorspoedig. De groep bestond in eerst instantie uit ongeveer 16 members van onze Chapter. Ondanks de oproep waren er geen motorrijdende gasten mee op deze rit. Een persoon wil ik toch in het bijzonder noemen; Dicky de Meer – inmiddels vriend van de club – was bereid om er voor te zorgen dat de koelbox met de lunch en de dames die de autotocht boven de motortocht prefereerden te vervoeren en bovendien de terugtocht van ondergetekende te waarborgen. Hulde aan Dicky!
Onze event officer Pieter had een prachtige route gegenereerd. Dwars door Friesland en Drenthe reden we naar Groningen waar we nabij Bourtange een prachtige plek vonden om de lekkernijen welke Rolf ons had toebedeelt te verorberen. Je moet tenslotte altijd met een volle maag te grens oversteken nietwaar? Het was erg gezellig en het zonnetje scheen vanaf dat moment dat het een lieve lust was. Het werd tijd om de eerste kilometers van de Pan te evalueren. Kun je na een uurtje of twee en 150 kilometer al een objectief oordeel geven van zo’n prachtige machine? Na aankomst op vrijdag 18 juni is de Pan eigenlijk alleen maar gebruikt door belangstellenden en voor promotiedoeleinden. Aangezien ik geen techneut ben en geen tijd heb gehad om in de “skills” van de machine te duiken, was het moeilijk om een waardig oordeel te geven over de machine. Natuurlijk rijdt de Pan soepel en licht en gaat hij door de bocht als de brandweer, maar als je gewend bent om op een dikke toerbuffel te rijden is dit geen opmerkelijke eigenschap. Ik probeer dan ook zoveel als mogelijk geen vergelijk te maken met mijn eigen Road King Special.
De Pan is op allerlei fronten instelbaar, zowel fysiek als digitaal. Je kunt qua rijeigenschappen bijvoorbeeld natte of droge omstandigheden instellen, maar ook verharde of onverharde wegen. Zelfs de rijhoogte is instelbaar, en dat allemaal via het digitale scherm wat (heel) veel info verstrekt. Te veel om in zo’n korte tijd even uit te vogelen. Het schakelen ging stroef tenminste onder 4000 toeren ontstaat er een soort vacuüm bij het opschakelen. De Harley mist dan gedurende een fractie van een seconde een stukje vermogen waardoor er niet geleidelijk doorgeschakeld kan worden. Het remmen ging prima. De motor is licht en de vering is op allerlei fronten instelbaar wat de remwerking ten goede komt. Dit gaat allemaal digitaal. Ik moest regelmatig even staan op de Footrests om mijn knieën even te kunnen doorbloeden. Ik ben verdorie geen 40 meer. Niettemin was het genieten beste lezers. En niet in de laatste plaats van het gezelschap. Breed grijnzend werd de Duitse grens overschreden en genoten we van de strakke asfaltwegen waar de Duitsers vaak – en terecht – een compliment voor krijgen. Even werd de tocht verstoord door een – blijkens de aankomst van een ambulance – ongeval waardoor Pieter vanuit de routebepalende positie enige flexibiliteit moest aanwenden om de oorspronkelijke route weer op te pakken. En dat ging prima. Het werd er alleen maar mooier op. En de Pan snorde voldaan mee met de groep. Uiteindelijk kwamen wij aan in Bremen. Wij werden hartelijk ontvangen door het “ Aller Weser Chapter”. Na de overdracht waarin President Pieter Douma de formaliteiten afhandelde werd ons een bescheiden warme lunch en koude dranken aangeboden. Klasse! Het was warm in Bremen. De rijwind zou verkoeling brengen volgens de geleerden, dus keerden wij huiswaarts. Dit keer rechtstreeks over de autobahn.
Resumerend kom ik tot de volgende conclusie:
• Wat je ook rijdt, merk of model, een rideout met LCH is altijd gezellig
• De Pan had zeker een weekje in mijn garage verdient om alle skills uit te vogelen
• Harley neemt een risico met deze bike, maar zal ongetwijfeld zijn marketing afdeling aan het werk hebben gezet.
• Zo een dagje bevestigd mijn keuze voor de Road King Special
• LCH heeft zich van zijn goede kant laten zien.
• We hebben een leuk bedrag gegenereerd voor “Two wheels for Live”, want hier gaat het uiteindelijk om.
• Cafe rest. De Kromme Knillis is en blijft “The place to be”
• Uiteindelijk kunnen we niet zonder onze dames.
Groet, Gerrit
Menu
