Dertig jaar geleden had Carla van der Zwaag (70) één grote droom: Harley Davidson rijden. Aan stoppen denkt ze nog lang niet.

“Het gevoel van motorrijden is met niets anders te vergelijken. Omdat ik mijn hoofd erbij moet houden. kom Ik helemaal in een flow. Als ik met mijn Harley op een mooie dag over kleine landweggetjes rijd, voel ik me vrij en één met de natuur, want op een motor ervaar je zo veel meer ruimte dan in de auto. Als ik thuiskom na een rit voel ik me moe, maar totaal ontspannen.”

ALTIJD AL MOOI
“Motoren heb ik altijd al prachtig gevonden. Als mijn man Anne Jan en ik een motor zagen. stootten we elkaar aan en zeiden: ‘Mooi hè?’. Toen ik een Jaar of 43 was en onze drie kinderen het huis uit waren, kwam er meer tijd en financiële ruimte in ons leven. Anne Jan had twee jaar eerder al zijn motorrijbewijs gehaald en ik zat altijd bij hem achterop. Dat vond ik veel te passief, ik wilde zélf die power in handen houden. Ik heb nooit getwijfeld of ik dat als vrouw, en op mijn leeftijd nog wel aankon, ook al was motorrijden dertigjaar geleden nog veel meer dan nu een mannending, Mijn eerste les kan ik me nog goed herinneren, Ik vond het meteen een geweldige ervaring, de macht hebben over zo’n groot ding. Ik slaagde in één keer en kocht direct een motor, een Suzuki lntruder. Kilometers maken, ervaring opdoen. Anne Jan en ik droomden toen al allebei van een Harley- Davidson. De sfeer die bij dit merk hoon heeft iets romantisch, vind ik, Harley rijden is een way of life.

Twee jaar nadat ik mijn rijbewijs haalde, ging mijn man een Harley kopen en ik ging voor de gezelligheid mee. Bij de dealer stond toevallig ook een lichtere uitvoering. Ik was op slag verliefd. Ik maakte een proefrit en dacht, als ik nu niet doorzet, doe ik het nooit. Die dag kochten we niet één, maar twee Harley-Davidsons.”

SAAMHORIGHEID
“Voor het eerst op mijn eigen Harley rijden was een droom die uitkwam. Met de aanschaf werden we automatisch ook meteen lidd van de HOG, de Harley Owners Group, een wereldwijde motorclub. Ook dat bleek een schot in de roos. We gingen samen mee met georganiseerde ritten, ontzettend leuk. De speldjes op het vest dat ik op de foto draag, zijn allemaal verdiend met het rijden van ritten, rally’s – dat zijn motorweekenden – en buitenlandse trips. Het Is zo gaaf als je met een groep mensen dezelfde hobby deelt, de saamhorigheid en vriendschap is bijzonder. Ik was een van de weinige vrouwen in de club, maar werd meteen helemaal geaccepteerd. Die mannen vinden het juist leuk en stoer dat je als vrouw met alles meedoet – ja, ook met het bier drinken en barbecueën na afloop van een rally, Lang ben ik road captain geweest tijdens ritten, dan rijd je helemaal voor, of achteraan als begeleider. Ik ben als vrouw in al die jaren echt nooit raar aangekeken. Het zijn soms buitenstaanders die me vragen: ‘Kun je zo’n motor wel houden?’, terwijl, als die motor over zijn zwaartepunt heengaat, houdt zelfs de grootste kerel hem niet overeind. Motorrijden gaat om techniek, en die beheers ik. Alhoewel ik wel een naar ongeluk heb gehad in 2005.

Ik ben in de regen onderuit gegaan over een gladde dwarsbalk op de Afsluitdijk en mijn arm was verbrijzeld. Daarna heb lk anderhalf jaar niet kunnen rijden. Ik heb wel even getwijfeld of ik weer durfde, maar ik miste het motorrijden ontzettend, dus ben toch weer opgestapt.”

PURE MAGIE
“Het hoogtepunt was onze georganiseerde reis door Amerika in 2015. Mijn man en ik waren net met pensioen. Drie weken lang reden we van ’s morgens vroeg tot ’s avonds met een hele club door de allermooiste natuur van de westkust. Toen ik over de Strip In Las Vegas reed, leek het wel een droom. Als ik aan dat moment terugdenk, krijg ik weer kippenvel, want met een Harley op die legendarische plek rijden, was pure magie. Drie weken lang heb Ik met een smile van oor tot oor op de motor gezeten.

Natuurlijk merk ik wel dat ik wat ouder word, Ik ben in de loop der tijd wat voorzichtiger geworden, met regen ga Ik liever niet meer rijden. Ook ben ik eerder moe. Dat maakt me helemaal niets uit. aan stoppen denk ik nog lang niet. Ik hoop nog zeker tien mooie motorjaren te hebben, tot mijn tachtigste, waarom niet?”

LIBELLE 12, 2022