Op 16 augustus gaat een aantal Lakes leden naar de diepe punt van Limburg om aan de Drielandenrit deel te nemen. Deze rit staat in het teken van het 20-jarig bestaan van het Limburg Chapter. Dit chapter organiseert de rit in samenwerking met het Duitse 5th Season Chapter en het Liëge Chapter uit België. Er wordt daar dus vooral Limburgs, Duits, Frans, Fries en Nederlands gesproken, spraakverwarringen ben ik niet tegengekomen, we spreken immers allemaal het HD taaltje.
De heenweg op vrijdag is een hete dag, in Limburg staat er 29 graden op de borden. In leer achter je batwing en lowers is dit zweetweer kan ik jullie melden maar je hoort ons niet klagen, heerlijk ritje van een heel ruime 300 km. Onderweg tanken er mensen die niet vol waren gestart, de mensen die wel vol waren gestart tanken die 5 liter niet.
De nachten worden doorgebracht in Huize Damiaan in Simpelveld, bij vele members bekend van eerdere evenementen. Een prachtig oud klooster dat een nieuwe bestemming heeft als groepsaccommodatie, hotel en restaurant. Het is geen luxe tent, de douches en toiletten zijn op de gang en de kleine kamertjes worden door zeer dunne wandjes gescheiden, je geniet van alles mee. Het is m.i. prachtig dat zo’n geweldig gebouw bewaard kan worden door deze bestemming. Na aankomst snel de spullen naar de kamers, even opfrissen met een douche en dan een biertje op het terras voor het klooster, dat is wel verdiend. Omdat de bar pas om 18.00 open gaat heeft ons aller Ares, bekend bij Damiaan, een krat koud bier geregeld. Andere gasten zien dit jaloers aan en halen ook een kratje. Ze regelen gelijk wat pinda’s dus daar hadden wij dan weer wat aan! Er daalt een weldadige rust over de groep, een ieder komt tot zichzelf in deze spirituele omgeving. De kapel en bibliotheek worden bekeken, deze zijn nog in originele staat. We besluiten om het diner in het restaurant van het klooster te gebruiken. Om 19.30 gaan we aan tafel en om 22.30 nemen we ons koffie na. Heel lang tafelen hoort bij het zuiden zullen we maar zeggen. Heerlijk gegeten, een laatste drankje buiten en dan te kooi!
Zaterdag op tijd op want we moeten om 09.15 in Kerkrade zijn voor de Drielandenrit. Enkelen waren met een lege portemonnee vertrokken en er moest eerst gepind worden. We komen allen met een volle tank aan de start, alleen de Sportsters mogen van de organisatie onderweg tanken om tijd te winnen. Wat rijden er een hoop Sportsters in ons chapter, dat wist ik niet. We worden ingedeeld in groep 2 met 2 Duitse RC’s die ons gaan voorrijden en wegzetten. Van te voren bij de briefing worden we herhaaldelijk gewezen op de soms lastige wegen met haarspeldbochten die soms in de 1 genomen moeten worden. “Houd je eigen tempo aan, houd afstand en neem de bochten ruim” wordt ons op het hart gedrukt. We gaan om 10.30 van start en tsjonge jonge, wat is dat Zuid Limburg een ontzettend mooi stukje Nederland, prachtige dorpjes, glooiende akkers, boomwallen. We komen op plaatsen waar de meeste van ons nog nooit zijn geweest. Vanuit Limburg rijden we naar de Ardennen, door bossen, dorpjes en ook langs plaatsen die zwaar hebben geleden onder het oorlogsgeweld, hier is veel bloed gevloeid, vooral in WO II. Vanuit België naar de Eifel in Duitsland, vlak langs Monchau. Daar komen we die haarspeldbochten tegen. De voorrijders gaan er met gezwinde spoed overheen, zij zijn de wegen hier kennelijk gewend. Voor ons noorderlingen zijn het behoorlijke bochten, we doen het rustiger en de voorrijders lopen weg. Als de Duitse roadcaptain, gewend aan haarspeldbochten, iemand aanspoort harder te rijden schiet dit hem terecht in het verkeerde keelgat, veiligheid, ook en juist op dit soort wegen gaat boven alles! De heren worden gewezen op hun verantwoordelijkheid met het verzoek in goed Duits hun snelheid aan de groep aan te passen en niet andersom. Hierna gaat het beter, hoewel, 30 op een weg rechtdoor waar je 50 mag is wat teveel van het goede, of de heren dit bewust overdreven of schuldbewust waren weet ik niet. Na een perfecte lunch in het gras van Camp Elsenborn rijden we door naar Vaals waar alle 7 groepen weer bijeen komen op het Drielandenpunt. Op een gegeven moment staan daar zo’n 150 HD’s. In een lang lint van motoren wordt dan het laatste stukje naar de dealer Dutch Hills in Kerkrade afgelegd. Menig automobilist verzucht: “Komt er dan nooit een eind aan die stoet motoren?” Er staan ook veel enthousiaste mensen langs de route die het allemaal allemachtig prachtig vinden, we worden toegezwaaid.
Bij aankomst in Kerkrade rijden wij direct door naar Simpelveld om op te frissen, de motoren weg te brengen en ons door een taxi weer naar Kerkrade terug te laten brengen om daar het feest mee te maken. Het is een prachtige avond, alle gasten zitten buiten, binnen is het oosterse buffet geopend en we laten het ons goed smaken. Na het eten blijven de meeste buiten om een drankje te doen terwijl binnen de band zijn nummers laat horen. We hebben het er met z’n allen nog effe over en laten ons de drankjes, waaronder een “Schuss” (donker en licht bier door elkaar, rare jongens die Limburgers), goed smaken. Om een uur of 12 weer terug en wordt het stil in het klooster. Tenminste dat dachten we. Er zitten een paar jongens van een biertje te genieten op de binnenplaats waar de ramen van onze kamers op uitkomen. Je hoort de alcohol zijn werk doen, allengs wordt het praten luider en komt er muziek bij. Het wordt schreeuwen en zingen, maar ach, zelf ben ik ook jong geweest. Dan wordt er om 02.00 ingegrepen door de herberg en keert de absolute rust in het klooster terug.
Ontbijt om 09.00 en 10.30 weer naar het noorden rijden is het plan. Iedereen is zo snel die ochtend, zal de Schuss wel zijn, dat we besluiten om 10.00 voor de ruim 300 km van start te gaan. Eerst effe tanken, pinnen hoefde niet. Dan begint het net een beetje te regenen dus de meesten hebben hun regenspul aangetrokken en dat was niet voor niets. “We rijden waarschijnlijk net achter de buien om” wordt gezegd. Dacht het niet, de buien gaan net zo hard als wij, behoorlijk regen hebben we! Vanaf de lunch om 14.00 is en blijft het droog, hoe noordelijker hoe beter, maar da’s bekend is het niet? Onderweg gooien we hem allemaal nog effe vol, pinnen was weer niet nodig.
We hebben een geweldig weekend gehad, mooi onderkomen, geweldig mooie ride out die voor herhaling vatbaar is, gezellige mensen, prachtig weer, alleen die stekende wespen; ammonia helpt!
We zijn eruit, een normale Harley Twin Cam loopt ongeveer 1 op 20!!
Vriendelijke groet,
Kees de Vries,
namens Sipke en Anny, Ed en Alien, Ares en Marda, Jantinus en Wilma, Rimmert en Elsien, Winand en Angela, Reinier, Susan en Alle.
