14 december 2014
Het stond al een tijdje op het verlanglijstje. We wilden graag op de boot gaan kijken waar ons member Albert van der Hoek zijn werk verricht als crane supervisor. Albert is namelijk een zeer gespecialiseerde kraanmachinist, een van de weinigen op deze wereld met deze know how en skills heb ik me laten vertellen. Hij werkt op een pipe laying vessel voor een groot bedrijf EMAS in Singapore en zwerft over de hele wereld. Voor groot onderhoud lag het schip in Schiedam aan de kade bij Mammoet (je weet wel van de Koersk), dus zagen we onze kans schoon om met het chapter te gaan kijken. Mede op uitnodiging van de kapitein Kees Mosterd zijn we 14 december naar Schiedam gegaan. Natuurlijk hadden we liever op de Harley gegaan maar dat ging even niet (verzekering in de winterstop maar anders….). Voor dat je echter bij Mammoet de werf op mag moeten allerlei veiligheidsmaatregelen worden genomen. Ze willen weten wie je bent en via internet moet je een veiligheidsexamen doen. Nou, dat viel niet mee. Na een nachtenlange studie waren uiteindelijk alle members die mee wilden geslaagd.
Op 14 december meldden we ons aan de poort in Schiedam. Na het intekenen bij de portier kreeg je een veiligheidshelm mee en kon je naar de boot. Hoe dichter je bij de boot kwam hoe groter ze werd. Allemachtig wat een enorm gevaarte doemde op met een giga kraan op het dek. Naast het schip, stonden enorme wielen waar omheen de te leggen pijp wordt gewikkeld. Ook op het schip moest je weer intekenen, je kreeg een badge en werd naar de brug geleid. En wat voor een brug. Feitelijk hebben ze 2 bruggen; een om te varen en een als ze aan het werk zijn. Tussendoor kan je gerust een feestje van een man of 300 geven zo ruim was het allemaal.
Nadat een ieder was gearriveerd werden we voor de lunch uitgenodigd. We gingen naar het schipsrestaurant en schoven aan bij de diverse bemanningsleden en onderhoudstechnici. De lunch bestond niet uit een broodje kaas kan ik melden, nee, het was een heerlijk uitgebreid warm buffet met van alles en nog wat. Een ieder liet het zich goed smaken en de soft ijsjes en schepijs gingen er als toetje prima in!
Nadat er wat technische problemen waren met de videopresentatie werden we op de brug door Kees (kapitein) ingelicht over de diverse wetenswaardigheden. Zo heeft het schip 9 schroeven, ja negen stuks!! De meeste schroeven zijn azimuth schroeven die 360 graden kunnen ronddraaien en tot doel hebben het schip op haar plek te houden tijdens werkzaamheden. Alle apparatuur en machines werken elektrisch, het aantal megawatts die daarvoor wordt opgewekt en waarmee wordt gewerkt ben ik effe kwijt maar het maakte diepe indruk, het schip is een soort varende energiecentrale. Alle apparatuur is minimaal dubbel uitgevoerd soms nog meer. De verhouding breedte : lengte is 1 : 3 terwijl een normaal schip 1 : 7 is. Het is dus een bar breed schip voor zijn lengte, dit voor de stabiliteit bij werkzaamheden.
Vervolgens gingen we in de hut van Albert kijken en in die van Kees. Die van Albert was al niet misselijk maar Kees zit er echt goed bij. Grote TV, bank, bureau, slaapkamer, bad, de hele mikmak, maar ja, hij is dan ook de kapitein!! Op zijn TV hebben we wat video’s bekeken over de werkzaamheden van het schip. We zagen Albert met grote precisie een boortoren in elkaar zetten op zee, indrukwekkend zoveel gewicht er in de kraan hangt. Als dat eraf valt kan het schip kapsijzen, daarom is het schip zo breed want zo snel krijg je de ballast niet naar de andere kant gepompt.
De groep werd in 2-en gedeeld, de ene groep ging naar de kraan en de andere ging de machinekamer in. Zij die de kraan in gingen kwamen hijgend en onder de indruk terug. Er zit daar namelijk geen lift, je klimt een ladder op! De machinekamer onderdeks was zeer imposant. Vooral de trommels waar een paar kilometer pijp op wordt gewikkeld was buitenproportioneel. Ook de aandrijving van de schroeven maakte diepe indruk. We kwamen langs een gigantische V 12 motor die de stroom opwekte. Het schip verbrand stookolie wat eerst moet worden opgewarmd tot 60 graden anders brandt het niet, het is dan te dik. Je kan de weg er mee bedekken maar voor de motor is het dan niet geschikt. Dat verwarmen gaf een aparte geur benedendeks. Ze verstoken 15 kubieke meter stookolie per dag zo aan de wal!! De groep die eerst naar de kraan gingen is vervolgens ook nog de machinekamer ingegaan.
Om een uur of half vijf kwamen we weer bij elkaar op de brug, om je heen hoorde je van een ieder dat men enorm onder de indruk was. Nadat we Kees en Albert hartelijk hadden bedankt voor hun grandioze gastvrijheid en hen veel succes hadden gewenst in Mexico, want daar gaan ze eind februari heen, gingen we huiswaarts. Het was een zeer succesvolle chapterdag, we hadden het geen van allen willen missen.
Kees en Albert, vanaf deze plek ontzettend bedankt dat we een kijkje mochten nemen!! We weten nu dat zo’n pijpleiding over de zeebodem er niet zomaar even wordt ingegooid!!
Met vriendelijke groet,
Kees de Vries
Fotografie: Sietske de Lange
