Antwerpen
Zaterdag 21-04-2018, Beste Motorvriendjes,
Jullie dachten natuurlijk na het lezen van het verslag van Jantinus, waar en wat hebben Wilma en Anne-Rose dan gedaan, hebben die meiden dan de hele dag in dat warme hotel doorgebracht?
Nou vrienden niets is minder waar, gaat u lekker zitten en lees de spannende verhalen van Wilma en Anne-Rose.
Nadat we onze motorvriendjes rond 7.30 uur hangend uit het hotelraam hadden uitgezwaaid zijn we maar gaan ontbijten. Van uitslapen kwam toch niets meer want onze mannen (zo zijn we te weten gekomen) beginnen meteen te praten wanneer ze wakker zijn … nee niet tegen ons maar tegen zichzelf.. he pfff waar zijn mijn sleutels nou, oh hier en oh shit ben ik mijn bril weer kwijt , ja gevonden. Gelukkig geven ze zichzelf ook nog antwoord. Jantinus had zich bovendien ook nog eens verslapen dus je begrijpt, alles was in rep en roer.
Na een lekker ontbijtje was het tijd om te gaan. Opzoek naar een bus die ons naar het centrum van Antwerpen kon brengen. Dat was niet zo moeilijk want die was aan de overkant van ons hotel. We moesten 2 kaartjes kopen a 3 euro, helaas had de buschauffeur niet terug van 50 euro dus riep Wilma enthousiast: “Oh ik pin wel even” en stopt haar pinpas in het apparaat waar je met je OV mee in- en uitcheckt. “Amai amai” riep de chauffeur, “Ge kunt ier nie pinnen he!!” Na uitgelachen te zijn konden we onze reis voortzetten naar het centrum. Dat dachten we tenminste… Toen we waren uitgestapt was er niets dat ons herkenbaar voor kwam. Welke kant moeten we nu op? We hadden geen idee dus vroegen we het een buschauffeur die daar aan kwam rijden. “Tja”, zei hij , “ik kom nie van ier he, da witte kik nie!” Nou daar stonden we dan, gelukkig was er een andere buschauffeur die ons vertelde hoe we daar konden komen. Hij ging gezellig met ons mee de bus in want hij had panne met de zijne en moest een andere bus ophalen.
Uiteindelijk waren we er! We gingen op zoek naar de “vreemdelingenmarkt” en begonnen te lopen. Eerst naar de grote markt, waar geen markt was dus hup, verder maar weer. Straatje in, straatje uit, maar geen markt te vinden. Na een paar keer de verkeerde kant te zijn opgestuurd hebben we de navigatie maar aangezet en ja hoor daar was de markt! Mooie producten, fruit, bloemen en noten en nog veel meer moois en lekkers.
Na de markt zijn we lekker op een terrasje gaan zitten want we waren best toe aan een versnapering. Het was nog niet zo heel druk dus we namen plaats en dachten snel te worden geholpen. Ehm… hallo .. hallo meneer.. joehoe.. maar meneer keek niet en liep elke keer de andere kant op. Na 15 minuten waren we het zat en keken elkaar aan knikten en pakten onze spullen om op het terras ernaast plaats te nemen. Daar werden we direct geholpen en hebben we onszelf getrakteerd op een heerlijke Dame Blanche. Na deze te hebben verslonden zijn we gezellig verder door Antwerpen geslenterd. Wilma had nog een outfitje nodig dus we gingen een leuke winkel in. Wilma zag al snel een prachtige broek met een overdaad aan bloemen en een schattig shirtje met ruches, op naar het pashokje….. “Anne-Rose wil je even kijken of je deze broek ook in maatje … kan vinden?” “Tuurlijk Wilma doe ik voor je …” Hup de winkel door naar de trap, naar beneden andere maat gepakt en de trap weer op de winkel door naar het pashokje. … Hoe zit ie? Nou nee toch nog wat kleiner(of was het nou groter?) dus daar ging ik weer de winkel door naar de trap, naar beneden andere broek en weer terug. Ook deze was niet goed en Wilma wilde zelf een andere gaan halen … Ik zei nog tegen haar wil je die echt zelf gaan halen? Maar voordat ik nog iets kon zeggen stormde Wilma al op haar blote voeten de winkel door! Ik heb Jantinus in een appje gezegd dat ik er echt niets aan kon doen en dat ik het heb geprobeerd haar tegen te houden maar het mocht niet baten. Na alles te hebben afgerekend (ja ze heeft het echt gekocht) zijn we weer verder gegaan
Al keuvelend kwamen we aan bij de beste chocolaterie van België. Een klein winkeltje waar de mooiste bonbons in een vitrine lagen. Er stond een dame die 3 bonbonnekes wilde, de meneer met de fluwelen handschoentjes aan pakte een pincetje en legde de bonbonnekes op een gekoeld tegeltje en legde ze daarna in een dooske. Strikske erom en klaar. Dat wilde ik ook! Maar bij het zien van de prijs voor 6 bonbonnekes ter grote van een 20 eurocent stuk trok ik ietwat wit weg en zijn we de winkel uitgegaan om in een winkelcentrum een dooske bonbonnekes te halen die helemaal vol zat en dat voor meer dan de helft van de prijs bij de mooie bonbonnekes. Om van de schrik te bekomen zijn Wilma en ik naar het Hardrock Café gegaan om daar een heerlijke cocktail te nuttigen. We besloten om weer richting hotel te gaan maar niet voordat Wilma geplast had.
Wilma liep naar boven waar op een deur stond dat daar het toilet was. Dus Wilma loopt de deur door en dacht … He hier is niet het toilet en net op het moment dat ze zich wil omdraaien om terug te lopen slaat de deur dicht en kon ze niet meer terug. Wilma duwde tegen de deur, Wilma trok aan de deur, Wilma klopte en bonkte tegen de deur maar er gebeurde niets. Uiteindelijk na een minuut of 5 kwam er iemand op al die herrie af en was Wilma gered en konden we toch nog terug naar ons hotel.
Na onszelf te hebben opgefrist en het bericht hadden gekregen dat onze motorvriendjes nog lang niet terug zouden zijn, zijn we maar een hapje gaan eten en na het eten zijn we naar het clubhuis van onze Antwerpse vrienden gegaan. Daar hebben we natuurlijk ons eigen Elfstedenweekend gepromoot door iedere rijder die binnenkwam met onze mooiste en liefste glimlach een flyer te overhandigen. Inmiddels werd het steeds later en we begonnen ons toch wel wat zorgen te maken want ze waren al zolang onderweg….. Gelukkig gaf Ursula ons af en toe een update. En eindelijk na het wachten tot St. Juttemis (dat het ook al niet werd) en onze ballonnen al waren leeggelopen kwamen onze motorvriendjes als laatste binnen … Nog even de pin in ontvangst nemen en toen snel naar het hotel … Wilma en ik zijn nog snel even wat pizza’s gaan halen(stuk of 18) zodat ze toch nog iets in hun maagje hadden. Na de rit te hebben geëvalueerd ging een ieder naar zijn bedje en waren ze zo in dromenland.