Brief van Willem de Kant op missie in Mali n.a.v. de uitnodiging bij de Algemene Leden Vergadering op 30.01.15 aanwezig te zijn. Deze brief is voorgelezen tijdens de ALV.
Beste Jantinus,
NEE ik zal er niet bij zijn.
Ja ik zit nu in Kidal, een woestijnstadje in het noord-oosten van Mali, dicht tegen de grens met Algerije. 1600km van Bamako waar ik normaal zit. Ik ben hier twee weken gedetacheerd op het hoofdkwartier en help mee met het opstellen van diverse bevelen aan VN eenheden (Senegal Guinea en Tsjaad) voor patrouilles en ook bewakingsplannen voor de vliegveldjes waar de VN gebruik van moet maken voor de logistieke verzorging door de lucht. De logistieke konvooien over de weg (eigenlijk meerdere sporen door de woestijn) ondervinden veel moeite en vertragingen vanwege de staat van deze karrensporen (soms rijden we max 10km per uur). Ook de niet aflatende mijn- & IED-dreiging door terroristen (jihadisten) rebellen criminelen en de slechte staat van de Afrikaanse vrachtwagens (sommigen dateren uit de jaren 50!) maken ons leven zwaar en gevaarlijk.
We slapen hier in opvouwbare barakken, wassen/douchen ons geimproviseerd met koud water (als het er is!) en eten hier vooral uit onze veldrantsoenen en af en toe rijst/aardappel met schapen/geitenvlees of andersom haha, wat door een lokale Toearegh vrouw (bijnaam Maman) op een vuurtje wordt bereid. Soms zitten we daardoor wat langer op de pot dan anders hahaha. De sfeer is onder elkaar wel goed. Ik zit in de staf met een Canadees (chef staf) , een Duitser (S2) een Tsjadi (Commandant) een Noor (S3) en diverse Fransen natuurlijk. Verder een mengelmoesje van legereenheden van Nepalezen, Cambodjanen, Bangladeshi, Senegalezen, Guineers en nog meer Tsjadies.
Volgende week dinsdag hoop weer terug te kunnen vliegen naar Bamako de ‘comfortabele’ hoofdstad. Op dit moment zijn er veel protesten etc geweest hier in Kidal en in Gao waar o.a. ook de 450 nederlanders zitten. Zal vandaag of morgen wel in de kranten staan. Hier in Kidal zijn we tijdelijk van het vliegveld verjaagd door de bevolking, met stenen en molotov-cocktails. Maar we kunnen ons kamp nog steeds in en uit per Helikopter dus geen zorgen hier. Het houdt ons wel van de straat.
Hoop dat alles verder goed gaat met het Chapter en de leden. En tot eind maart!
Je mag deze tekst verder verspreiden, presenteren of voorlezen……
Salutations amicales du desert Malien (foto Bill in ‘vredes-tenue’ met op achtergrond brand op vliegveld)
Willem