Vrijdag 7 juni om 9.30 uur verzamelen in Wolvega om met de Lakes Chapter naar Mol in België te gaan. Aan het Zilvermeer genoemd Silverlake Beach organiseert de Kempen Chapter de ‘Bikers of the Caribbean’ rally.
Ik, Betty Visser, ben geen HOG-member en dus introducé dit weekend, en daarom aan mij de eer om een verslagje van dit weekend te schrijven.
Het weer is prachtig, zonnig, prima temperatuur en uiteindelijk om 10.20 uur vetrekken we met 7 motoren (Gerard en Rommy; Rimmer en Elsien; Marcel en Roelie; Sipke; Susan en Jantinus in de auto met aanhanger richting het zuiden, in Meppel sluit ook Kees aan, en ’s avonds verwelkomen we Dick. Met een tussenstop arriveren we om half twee bij het festivalterrein, de inschrijving gaat vlot, pas dan blijkt dat we direct weer van het terrein af kunnen omdat de ingang van de camping 4 kilometer terug rijden is, en de hotelslapers moeten nog iets verder. Zij hebben wel het voordeel van een shuttelbus terwijl de kampeerders op 12 minuten loopafstand zitten tussen tent en feestterrein. De inschrijving op de camping ging was een heel ander verhaal (bijna 1 uur), ondanks de reservering door Jantinus , alle geboortedata moeten worden ingevuld. Voor de slagboom krijgen we maar 5 pasjes, dit betekent dat we met z’n tweeën tegelijk door de slagboom moeten, het is even een handigheidje om wel te wachten op degene die het pasje voor de lezer houdt omdat de slagboom anders te snel weer naar beneden gaat, Marcel liet de zaterdagochtend zien hoe het niet moest!
Op de toegewezen campingplaats GK1 blijkt geen gras te groeien, wel liggen er nog heeeeeeel veel dennenappels. Het is nu heel warm en we zijn blij dat de motorkleding uit kan, tent opzetten en heerlijk een koud biertje uit de aanhanger. De tent, onze RoudHouse, staat inmiddels ook. Aan het eind van middag met z’n allen maar naar het feestterrein, lopend uiteraard – we zijn ook niet meer met de motor terug geweest daar – rally-shirtjes geruild en de bikermarket bezocht. Op de markt hebben we geen gadgets of iets kunnen vinden die we ‘moesten’ hebben, bij de feesttent was het erg warm, eerst geïnvesteerd in tickets om een biertje of iets anders te kunnen kopen. Daarna zijn we teruggegaan naar het restaurant bij de camping, gelegen aan het meer, een prima plek en lekker eten en drinken. Op de camping maar ook in het restaurant hadden ze niet op zoveel bikers gerekend en ook hier gaf het een ‘probleempje’ wat deskundig door Rommy is opgelost. Want natuurlijk wilden wij wel graag betalen voor het lekkere Belgische bier en eten.
In de grote feesttent was het al druk en gezellig, het bier smaakte goed, ook de frisdrank trouwens en er speelde een leuke band.
Nu was dit niet mijn eerst rally, ik rij motor sinds 1979 en in die tijd naar veel HD-treffens geweest. Ik rij nu op een witte sportster 883, in 2005 nieuw gekocht en nog steeds heel blij mee. Ik ben er mee naar de Noordkaap gereden, naar de Middellandse Zee, ook links rijden in Engeland en de Zwitserse passen zijn geen probleem. Het was wel even wennen aan de gewoontes van de HOG maar toen ik het eenmaal door had was het erg simpel. Iedereen heeft een hesje aan, hier staan op de rechter- of linkerborst, wie je bent en wat je doet, op de rug staat waar je vandaan komt. Het is verschil tussen de linker en rechter is mij niet duidelijk geworden, ook waren er motorrijders met gewoon een shirtje aan dat zijn de ‘freeriders’ heb ik gehoord. De hiërarchie in de HOG was een verrassing, ik kende dat niet van de HD-treffens in Europa. En indrukwekkend alle speldjes en andere dingen die op die hesjes zijn vastgemaakt. Thuis heb ik een doos vol!
Van de 2100 deelnemers stonden er ongeveer150 op de camping. Deze 150 hebben vrijdagnacht moeten horen hoe de Chapter Duisburg op zoek was naar Sabine. Gelukkig is ze uiteindelijk wel gevonden en konden we weer slapen.
Zaterdagmorgen, weer een prachtige dag en uiteraard zin in een ontbijtje, de hotelslapers wilden ook een HOG-ontbijtje. Susan en ik, eerst nog even proberen het t-shirt te ruilen, wat niet lukte, hadden hierdoor wel het geluk om voor de meute ons ontbijtje te halen. Even later toen de andere Lakes chaptermembers arriveerden was de wachttijd al minimaal een halfuur en later bijna een uur. Ze hadden het gewoon niet goed georganiseerd, gelukkig leren onze zuiderburen snel en de zondags was het veel beter.
Op de site was een route te downloaden, uiteraard had Jantinus alles goed onder controle en het was de bedoeling met de eigen Chapter lekker te toeren. Het toeren was prima maar de route was niet heel bijzonder, veel dorpjes gezien en vooral het slechte wegdek gevoeld. Na een eet- en drinkstop in Rumsdorp in de gemeente Landen rechtstreeks naar de HD-dealer in Geel, dat was wel een prima stuk en bij Geel veel motorrijders. Bij de dealer was het erg druk, wel leuke kadootjes gescoord, terug naar de camping en hotel. In de RoadHouse een heerlijk biertje gedronken, de anderen haalden herinneringen op van vorige rally’s en ook dat ze in België kunnen leren van de Beneluxrally Leeuwarden in 2011.
Als diner stond er bbq op het programma, in de passe-partout zat dit bij de prijs in. Zelf hou ik niet zo van bbq maar goed er zal ook vast salades zijn. We zullen maar zeggen er was eten, dat het niet culinair was, verwachte niemand, de kwalificaties liepen sterk uiteen over het eten en over de organisatie. Het dessert was erg lekker. De nazit deed ons groepje op het strand, biertje of iets anders erbij, lekker in het zonnetje, een prima leven toch!. Wat ons daar opviel was dat binnen een halfuurtje alle Silverlake Beachvlaggen ‘verdwenen’. Ik had ook veel plezier om een Chapter uit UK en uiteraard kun je op vermaak van de schotten in hun kilt rekenen. Op de vrijdagavond waren de Engelsen in de kleuren van hun vlag, nu waren ze uitgedost als piraten. Zij deden de naam van het weekend heel veel eer aan, dat Dick moeite had met de netkousen van een jong en rondborstig piratenmeisje met een heel bijzonder rokje aan , kan ik mij indenken, dat was echt iets heel anders dan de boxershort en billen van Kees waar Marcel niet over uitgepraat raakte!. Even later werd ook Robin Hood gespot met een valknierster, een struise dame die goed kon entertainen. De Lakes Chapter heeft spontaan ingezet op de winnaar van het handdrukken wat door haar ter plekke werd opgezet. De jonge Amerikaan, die tijdelijk in Engeland was, was er erg blij mee.
De band van zaterdagavond was niet geweldig, vonden Susan en ik, de andere waren al vertrokken van het feestterrein, en wat nu te doen met alle niet bestede tickets – we hadden alles bij elkaar gedaan – want inleveren lukte niet ‘dat mocht niet van haar baas’ zei het meisje in het tickethokje. ‘En nu?’ was onze vraag. Misschien kunnen jullie ze zelf verkopen. Nu dat konden wij wel en we hebben iemand heel blij gemaakt. Uiteraard stond op zijn rug waar hij vandaan kwam, maar dat vertellen hier niet. De opbrengst is naar de algemene middelen van de Lakes Chapter gegaan.
Op zondagmorgen hoorden we dat het in de kleine feesttent wel heel gezellig was geweest, een verkeerde keuze van ons, Susan en mij, om toch naar de camping te gaan. De anderen zaten nog te kletsen in de RoadHouse, dus daarbij aangesloten. Een geluk voor ons was dat de Chapter Duisberg terug naar Duitsland was en de Schotten, die nu op dat plek stonden, ook gewoon net als ons s‘nachts slapen!
Zondagochtend weer een lekker ontbijtje en nu helemaal geen wachtrijen en een handiger plek voor de koffie en thee. Om half elf was alles ingepakt en ook de hotelslapers waren al bij de camping om gezamenlijk terug te rijden naar het Noorden. Het weer was iets kouder dan de vorige dagen, na een stop op de Veluwe, een hartelijk afscheid van iedereen na een gezellig weekend, naar huis.
Voor mij een bijzonder weekend. Susan, mijn zus en Lakes-member, heeft mij het afgelopen jaar vaak gevraagd om mee te gaan en ik heb ook vele keren nee gezegd, toch was het een goede keuze om dit weekend in Mol bij de ‘Bikers of the Caribbean’ te zijn.
Bedankt dat ik jullie introducé mocht zijn en bedankt voor het leuke weekend. Iedereen die er niet bij was, heeft er geen herinneringen aan. En dat is erg jammer voor hen!
Met vriendelijke groet Betty Visser