Kalsbike, Pas Op.
Omdat ik dacht dat tout l’Europe op de motor wel in Faak zou zitten de afgelopen week nam ik de kans waar om een paar bergpassen in Zwitserland te gaan bedwingen. Dus zo gedacht, zo gedaan en op 6 september verliet ik huis en haard in het pittoreske Leeuwarden.
Bij Venlo verliet ik de Nederlandse bodem en na een dag over de Duitse autobahn (wereldberoemd door Kraftwerk) stopte ik in de buurt van Freiburg i. B. en nam een “zimmer frei”. Vrijdag 7 september tourde ik door het Zwarte Woud naar Zwitserland en bij Landshut reed ik het Alpenland binnen. Alleen over binnenwegen, geleid door m’n “navi”, reed ik richting Erstfeld waar zo ongeveer de Gotthard pas begint. Onder een wolkenloze hemel reed ik de Gotthard over, onderweg een paar foto’s gemaakt en ’s avonds gekampeerd in Gudo, een dorp bij Bellinzona (aan het Lago Maggiore).
Jitse Kalsbeek
Vrijdagmorgen 31 augustus om zes uur gaat de wekker en als de gordijnen open gaan wordt de angst bewaarheidt. Het water komt met bakken uit de lucht en dan is het vooruitzicht Oostenrijk om de 15e editie van Faaker see te gaan bezoeken. Op naar Drachten waar Winand en Angela als verzopen katten op ons staan te wachten. Snelle tankbeurt en op naar Spier waar Kees en Bas bepakt en bezakt op de Electra’s staan te wachten. Richting Duitse grens wordt het langzaam droog en en de 1e pitstop is bij Paderborn waar we tanken en wat eten. Op naar Ulm waar we overnachten ineen sfeervol hotel waar het goed vertoeven is worden we de volgende morgen uitgezwaaid door de uitbaters en vervolgen onze weg naar Faak. Zaterdag in het eind van de middag rijden we het plaatsje Drobollach binnen waar we de komende 7 nachten zullen verblijven. Het appartement biedt prachtig uitzicht op Faakersee en al snel hangt de vlag van ons chapter i de balken van de veranda. Kees en Bas rijden door naar Felden waar zij logeren. Het afscheid is maar tijdelijk want elke morgen komen ze bij ons ontbijten als ze verse broodjes hebben meegenomen.
Om een lang verhaal enigzins kort te houden. Je moet er een keer bij zijn geweest om te ervaren hoe groots dit spektakel is opgezet. Het fantastische massale geluid van de Harley’s wat je de hele dag om je heen hoort. De gigantische merchandising van de tientallen aanwezige Harley dealers en andere standhouders. Het zijn complete dorpen op zich en je waant je soms als een kind in de speelgoedwinkel. Het weer deze week was prima. Rond de 24 graden zodat het rijden op de motor niet koud was en het lopen op de diverse markten weer niet te warm. Het rijden op Oostenrijkse wegen is een belevenis. Je schakelt op je Garmin de autobahn uit en prachtige brede wegen vloeien onder je wielen door. Berg op en berg af. In de plaats Villach heb je de Villacher Alpenstrasse en na het betalen van een tientje tol klim je met je Harley naar ongekende hoogtes. Aan de top heb je een adembenemend uitzicht en op de terugweg nog even langs de rote wand waar je op een rooster 400 meter de diepte in kijkt.
Tussen al die tienduizenden mensen kwamen we natuurlijk ook nog Lakechapter members tegen. Rim en Elsien waren de eersten. Sliepen om de hoek dus logisch dat we ze tegen kwamen. Gerard en Rommie sliepen ook vlak bij ons en kwamen we dus ook al gauw tegen. Fokke en Marcel reden in een dag naar Faak met een verplicht rustmoment kort na het middageten en hun kwamen we halverwege de week tegen.
Na een week van ontzettend veel indrukken opdoen en vooral veel plezier was zaterdag 8 september weer het moment aangebroken om richting huiswaarts te gaan. Het was ondertussen in de loop van de week steeds warmer geworden en onder temperaturen van dik boven de 25 graden werd in twee dagen over de terugreis gedaan. Al met al weer een prachtige ervaring en als je nog niet in Faak bent geweest dan zeggen wij……Doen!!
Wilma, Angela, Winand, Kees, Bas en Jantinus